این شعرها از من نیست

(کات)یکی می گوید سرطان یکی عفونت ریه یکی می گوید جراح ناشی بوده استو دیگری  فریاد می زندنامردها او را کشتندگیلاس ها رسیده اندمثل تابوت او که از روی فرش قرمز فرودگاهعبور می کندنه مثل نخل طلایشکه از در پشتی ی مهرآبادرد شدمسافرزیر درختان زیتون آخرین مشق شب اش رانوشتدوربین ها آماده اندفلاش هاتهیه کننده هابازیگران سیاهی لشکرهاتا در مسیر خانه ی دوستآخرین فیلم اش را کارگردانی کندعباس کیارستمی(حمیدرضا اقبالدوست) این شعرها از من نیست...

(سحر) سِحرِ سَحر بیدارت می کند آغوش پنجره باز می شود انگار به قنوت ایستاده تک درخت باغچه نسیمی خیالت را به دوردست ها می برد به جنگل کوه های شمال آنجا که درخت ها نماز جماعت برپا کرده اند   (مترسک27) به پرستوها توشه ی راه خواهم داد به گنجشک ها کلید سیلوها و دهقان بی دغدغه ی کلاغ ها و ملخ ها آسوده بخوابد که مزرعه در امن و امان است مترسک شعارهای انتخاباتی اش را مرور می کند   این شعرها از من نیست...

    تاريخ خبر: دوشنبه 2 شهريور 1395-20 ذي‌القعده 1437ـ 23 آگوست 2016ـ شماره 26519 سبزينه/زير نظر: عبدالجبار كاكايي/نگاهي به کتاب «دايناسورهاي معاصر»،از حميدرضا اقبالدوست شعري كه به جنگِ جنگ مي‌رود عليرضا سبحاني   مجموعه شعر «دايناسورهاي معاصر» در سال 94 توسط انتشارات فرهنگ ايليا به زيور چاپ آراسته شده است. در اين مجال، نگارنده فقط از نقطه نظر شعر جنگ به شعرهاي کتاب دايناسورهاي معاصر پرداخته است. شاعر در اين کتاب بارها به موضوع جنگ به گونه هاي متفاوت و گاه خاص و قابل تامل پرداخته است. اولين شعري که به زعم من ماهيت جنگ دارد، شعر نجيب است: «چند هزار سال است / که آدم ها اسب ها را اهلي کرده اند/غافل آنکه اسب ها/ چه آدم هايي را /که بر پشت شان وحشي نکرده اند». شعر به اولين وسيله نقليه و استراتژيک جنگ هاي قديم اشاره دارد که تحرک و جابجايي سريع و نوعي برتري در جنگ محسوب مي‌شده است؛ يعني اسب. شاعر با زيرکي قدمت آن را در همان سطر اول بيان کرده (چند هزار سال است)، بعد از تضاد اهلي و وحشي که به خوبي در شعر نشسته است، استفاده کرده و در کنار تضاد، ضربه پاياني را بر دوش تشخيص انداخته و این شعرها از من نیست...

(مترسک28) تصمیم گرفته بود قبل از مرگ از همه ی نزدیکان حلالیت بطلبد در تاریکی شب دهقان به مزرعه رفت تا قبل از همه مترسک را در آغوش بگیرد   (مترسک29) شاد و شنگول به آفتاب صبح لبخند زد مترسک کار تازه اش را دوست دارد چند وقتی می شود که جیب هایش امن ترین جای جهان شده است برای نامه های عاشقانه   (مترسک30) تنها یک مزرعه از دستبرد پرنده ها در امان مانده بود همانکه گنجشک ها برای دیدن مترسک زیبایش در انتظار طلوع خورشید با شبنم صبحگاهی چشم می شستند این شعرها از من نیست...

(مترسک31) گندم زار که درو شود با اولین باد پاییزی سر تمام مترسک ها بی کلاه خواهد ماند   (برگ ریزان) ارزان نیست تماشای نمایش پاییز تا عشوه ی رنگ ها تا خش خش دوباره ی برگ ها شاید یک سال و شاید هرگز این شعرها از من نیست...

  تقدیم به شهدای مدافع حرم   هرگز  تا به این اندازه به درک این پیام نزدیک نشده بودم که تمام زمین ها کربلا و همه ی زمان ها   عاشوراست و اکنون زمانامتحان    فرا رسیده استدوباره از سرزمین شام فتنه ها آغاز شده است معاویه ها یزیدها عمروعاص ها و ابن زیادها دست به دست هم داده اند به گمان آنکه دیگر مالک اشتری نیست عباس و علی اکبری نیست حریم حرم عمه ی سادات زینب کبری را با آتش جهل و کینه آماج تیرها و گلوله های آل سفیان قرار داده اندآنها که که به قتل و غارت و تجاوز جهاد می گویند آنها که با کمربندهای انفجاری کودکان نابالغ و زنان عقب مانده را در بازارهای شلوغ  منفجر می کنندآنها که به نام دین  آمده اند تا همانگونه که مقبره ی پیامبران را و بارگاه حجربن عدی را با خاک یکسان کردند زبانم لال با حرم زینبیه همان کنند و می کردند اگر نبودند مدافعان حرمآنها که عباس وار تا آخرین توان تا پای جان از حرم آل علی  دفاع کردندچونان مدافعان آخرین نماز حسین(ع) در ظهر عاشورا آنها که مردانه ادعاهایشان را اثبات کردند که جایشان در میان هفتاد و دو شهید کربلاست نه آنها که در سیاهی شب عاشورا  جامه و جان به در بردند و نه آنها این شعرها از من نیست...

(ضدزنگ) سقف شیروانی در حیاط دل پیرمرد همه زنگ زده اند تنها آیفون خانه است که زنگ نمی زند     (هاپ) خدا نکند دوباره سگ کشی شروع شود که اگر بشود به این زودی ها نوبت به سگ هایی که واق واق می کنند نخواهد رسید     (بیزنس) از پیام های بازرگانی تلویزیون خودمان کلافه می شوم و از تلویزیون های ماهواره ای شرمسار اینجا کلاس های تقویتی شان را قالب می کنند آنجا داروهای تقویتی شان را     (شور) کودک پسته برداشته بود و  اصرار می کرد مادر به کیف اش نگاه کرد و گفت پفک نمکی یهتر است مغازه دار تایید کرد من هم همینطور شما هم تایید کنید این شعرها از من نیست...

(قسط)

دولا پهنا حساب کردند

و ما قسطی زندگی کردیم

قسطی لباس حریدیم 

قسطی کیف و کتاب

و هرسال

به این سوال مهم پاسح دادیم 

که قسط یعنی

عدل و داد 

این شعرها از من نیست...